در کالیفرنیا که یکی از سرسبزترین و زیباترین ایالت‌های امریکاست، دانشمندان از ۵سال پیش خطر خشکسالی را پیش‌بینی کرده‌اند. همه نهادها احساس خطر کردند، به کارواش‌ها و استخر‌ها دستور داده شده که از دستگاه‌های تصفیه آب استفاده کنند تا از همان آب مصرفی دوباره استفاده کنند. شهرداری استاندارد شیرهای دستشویی‌ها و حمام‌ها را تغییر داد و همه ساختمان‌ها موظف شدند از شیرآلاتی استفاده کنند که حجم کمتری از آب را از خود بیرون می‌دهند. محاسبه هزینه آب آپارتمان‌ها بر اساس تعداد نفر شد، خانه‌هایی که اتومبیل یا چمن زیاد آب می‌دهند، جریمه‌های سنگین می‌شدند.
همه دانشگاه‌ها و ادارات دولتی موظف شدند تا سه سال آینده از چشم‌های الکترونیک برای شیر دستشویی‌های خود استفاده کنند و حتی استانداردهای حجم سیفون توالت‌ها هم تغییر کرد. شرکت‌های تحقیقاتی روی شیوه جدید آبیاری کشاورزی کار کردند و میزان آب مصرفی کشاورزی ۴۱درصد کمتر شد. امروز گفته می‌شود خطر کم آبی در کالیفرنیا نسبت به دیگر ایالت‌ها هفت سال به تاخیر افتاده است. اما اصل ماجرا، شاهکار کالیفرنیایی‌ها روی پدیده‌یی بود به اسم Embodied water، یا آبی که به چشم نمی‌آید. داستان چیست؟
شما حجم زیادی برگه در پرینترتان یا چرک‌نویس‌های روزانه دارید. آیا می‌دانید برای تولید هر برگه A4 تا رسیدن به شما، یک لیتر آب مصرف می‌شود؟ آیا می‌دانید برای تولید هر کفش چرم زنانه یا مردانه ۸۱۱ لیتر آب مصرف شده؟ آیا می‌دانید برای تولید یک عدد نان سنگک که هر روز خانواده می‌خورند ۲۰۱ لیتر آب صرف شده؟ و آیا می‌دانید هر شلوار جینی که هر یک از ما می‌پوشیم برای تولیدش هزار لیتر آب صرف شده است؟ اینها آب پنهان در زندگی ما هستند. مصرف آب پنهان ما انسان‌ها، ۹۱درصد آبی است که هر روز مصرف می‌کنیم و بخش زیادی از آن مربوط به محصولات خوراکی و پوشش و لوازم زندگی می‌شود.
وقتی یک کشور می‌گوید با خطر خشکسالی روبه‌روست، معنی‌اش این است که تاثیرش پشت همه این خوراکی‌ها و لباس‌ها و حتی مانیتور و کتاب و یک لیوان شیر روی میز شماست. اگر تمام شود، این محصولات هم کم‌کم دیگر تولید نمی‌شوند. این یک بحران است. به آن توجه کنید. دفعه بعد که یک کیلو سیب‌زمینی خریدید، حواس‌تان باشد در مصرفش دقت کنید، برای تولید آن یک کیلو سیب‌زمینی ۱۱۱ لیتر آب از آب‌های ایران کم شده است و آن ۱۱۱ لیتر به سختی جایگزین می‌شود.
