بر اساس یک تحقیق ماهواره‌ای، سطح جنگل‌های کره زمین ۹ درصد افزایش داشته است. بر اساس این یافته، در مناطق خشک زمین، جنگل‌های بیشتر از آنچه تصور می‌شد، وجود دارد. تاریخ اکتشافات بشری به زمان‌های بسیار دور بر می‌گردد اما حتی در قرن ۲۱ نیز نقشه‌ها می‌توانند اطلاعات تازه‌ای در اختیار ما بگذارند. یک تحقیق جدید که با استفاده از تصاویر ماهواره‌ای انجام شده، جنگل‌های پنهانی را در سراسر جهان نشان می‌دهد که برای درست کردن یک آمازون دیگر کافی هستند. این جنگل‌ها در مناطقی با بارندگی کم که سرزمین های خشک خوانده می‌شوند، مشاهده شده است.
برآوردهای پیشین از میزان پوشش جنگلی در سرزمین‌های خشک با مشکلات بسیار زیادی انجام شده است. مثلا تصاویر ماهواره‌ای که قبلا برای اندازه‌گیری به کار می‌رفت، دارای وضوح بسیار پایینی بود، به‌طوری که به سختی می‌شد بین یک درخت، سایه یا حتی یک تکه پارچه یا لکه تفاوتی قائل شد. برای اصلاح این نقیصه، یک گروه بین‌المللی از محققان، نخستین مطالعه جهانی را با استفاده از تصاویر فوق واضح گوگل ارث که در آن هر پیکسل نمایانگر یک تکه از زمین با پهنای کمتر از یک متر است، انجام دادند. سپس صدها دانشمند و دانشجو، ۲۱۰ هزار عکس را بررسی کردند و دریافتند که سرزمین‌های خشک ۴۰ درصد بیش از آنچه پیشتر تصور می‌شد، دارای مناطق جنگلی هستند. این مقدار ۹ درصد یا به اندازه دوسوم اندازه آمازون، افزایش در پوشش جنگلی جهان را نشان می‌دهد.
جنگل‌های پنهان
مطالعه جدید با استفاده از تصاویر بسیار باکیفیت ماهواره‌ای، مشخص کرد که ۳۷۸ میلیون هکتار جنگل، اضافه بر برآوردهای پیشین در سرتاسر جهان وجود دارد که معادل اندازه یک جنگل آمازون دیگر است. در برآورد پیشین که مربوط به سال ۲۰۱۳ است، سطح جنگل‌ها در مناطق خشک قاره آفریقا حدود ۱۰۰ میلیون هکتار، در آسیا ۲۰۰ میلیون هکتار، در اروپا ۱۰۰ میلیون هکتار، در آمریکای شمالی۲۰۰ میلیون هکتار، در اقیانوسیه حدود ۵۰ میلیون هکتار، آمریکای جنوبی ۲۵۰ میلیون هکتار و مجموعا حدود ۹۰۰ میلیون هکتار برآورد شده بود. تحقیق جدید که در سال ۲۰۱۶ انجام شد این مقدار را برای قاره آفریقا بیش از ۳۰۰ میلیون هکتار، آسیا ۳۰۰ میلیون هکتار، اروپا کمتر از صد میلیون هکتار، آمریکای شمالی بیش از ۲۰۰ میلیون هکتار، اقیانوسیه ۱۰۰ میلیون هکتار، آمریکای جنوبی ۲۰۰ میلیون هکتار و مجموعا ۱۳۰۰ میلیون هکتار برآورد کرده است.
این پژوهش به دانشمندان کمک می‌کند که دریابند چگونه می‌توان به بهترین نحو از این مناطق جنگلی حفاظت و آنها را احیا کرد. همچنین به دانشمندان کمک می‌کند که برآوردهای دقیق تری از میزان جذب دی اکسید کربن از جو توسط درختان کره زمین داشته باشند و نیز ارزیابی کنند که آنها قادر خواهند بود چه میزان از انتشار گازهای گلخانه‌ای ما را در آینده مدیریت کنند. نتایج این تحقیق در شماره اخیر مجله ساینس به چاپ رسیده است.
