تنش میان جمعیت شهری و روستایی در کشورهای جهان به صورت نیروی سیاسی پلاریزه (پلاریزاسیون فضای سیاسی) قرن ۲۱، در حال شکل گیری است به طوری که قدرت آن ممکن است در افزایش نابرابری ها تاثیر بگذارد. این درحالی است که شکاف شغلی میان شهر و روستا از هر مورد دیگری ، حادتر است. در حالی که کشاورزی تکیه گاه سنتی اشتغال روستایی بوده است، اما در قرن ۲۰ با توسعه صنایع ، شهرها و فرصت های شهری ، کمتر عملی شده است.
به گزارش وبسایت wri، پیش بینی شده برای تغذیه پایدار ۹,۶ میلیارد نفر ساکنان زمین تا سال ۲۰۳۰ ، تامین برخی نیازها دارای اهمیت فوری و آنی است. بر اساس پژوهش های موسسه منابع جهانی (World Resources Institute )، ما باید شکاف ۶۰ درصدی بین مقدار مواد غذایی موجود امروز و آنچه که تا سال ۲۰۵۰ نیاز است، از بین ببریم . این درحالی است که افزایش تقاضا برای مواد غذایی باعث ایجاد فرصت های اقتصادی و اشتغال در بخش کشاورزی می شود، اما به احتمال زیاد، با اعمال فشار بیشتر بر زمین، باعث آسیب های زیست محیطی می شود.
کشاورزی پایدار با محیط زیست، حتی در برخی از سخت ترین محیط ها در جهان می تواند امرار معاش را تامین کند. با این حال، با افزایش تقاضا، کشاورزان ممکن است به سمت پرورش در مناطق بزرگ تر و دست درازی به سرزمین های با ارزش جنگلی بروند. اما می توان، با کشاورزی پایدار در جوامع روستایی به جلوگیری جنگل زدایی، حفظ منابع، جلوگیری از تغییرات آب و هوایی و ایجاد شغل کمک کرد. با توجه به گزارش کمیسیون جهانی اقتصاد و آب و هوا (Global Commission on Economy and the Climate )، این نوع از کشاورزی بدون جنگل زدایی و همراه با کاهش ضایعات مواد غذایی است و از کارآمد ترین روش ها برای کاهش سرعت تخریب زمین های کشاورزی به شمار می رود.
یکی از گزینه های مهم برای استفاده بهتر از زمین و برای بازگرداندن دو میلیارد هکتار از مناطق(زمین) تخریب شده در سراسر جهان - منطقه بزرگ تر از کل قاره امریکا جنوبی است. در سراسر جهان، به طور متناوب یک سوم از زمین های کشاورزی تخریب شده اند و سالانه ۱۲ میلیون هکتار به زمین های تخریب شده اضافه می شوند، که هزینه آن حدود ۱۰۰ میلیارد دلار در سال است. این درحالی است که، برخی از برنامه و سیاست ها در راستای بازگردادن زمین ها با هدف محافظت و ترمیم زمین های تخریب شده، انجام می شود، که در عین حال می تواند بهره وری را افزایش دهد و به گشایش فرصت های اقتصادی کمک کند. استراتژی های بازسازی زمین در محافظت جنگل تاثیر گذار است که برای داشتن یک اکوسیستم سالم و تولید محصول حدود یک تریلیون دلار در سال، ضروری است.
در امریکای لاتین و منطقه کارائیب، طرح های بازسازی (زمین) در مقیاس بزرگ، می تواند با عملکرد محصول حدود ۲۳ میلیارد دلار ، طی یک دوره ۵۰ ساله ، همراه باشد. ترویج توسعه کشاورزی پایدار در حالی که به بهبود معیشت خانواده ها به عنوان یک ضرورت جهانی برای آینده، کمک می کند، همچنین برای کشورهای در حال توسعه ، تاثیر قابل توجهی دارد. برآورد ایالات متحده نشان می دهد که با ترمیم زمین ها بیش از ۱۲۶ هزار نفر در سال ۲۰۱۴ به کار مشغول شدند- که این مقدار بیش از بخش های الوار، معدن زغال سنگ، آهن و فولاد بود. بین ۱۰-۳۹ شغل با هر یک میلیون سرمایه گذاری ایجاد می شود و نزدیک به دو برابر نسبت به بخش نفت و گاز، شغل ایجاد می کند در حالی که در بخش نفت و گاز پنج شغل با هر یک میلیون سرمایه گذاری، ایجاد می شود.
در کشورهای در حال توسعه، شواهد موثقی در مورد تاثیر مثبت صنایع پایدار در اشتغال، ترمیم چشم انداز شغل حتی در دهه های آینده وجود دارد. برآورد اولیه از مطالعات انجام شده در آمازون برزیل نشان می دهد که با پروژه های بازسازی در این منطقه بین ۸ تا ۲۲ شغل با هر یک میلیون سرمایه گذاری ایجاد شده است.
بر اساس نتایج که قابل مقایسه با گزارش بانک جهانی است، نشان می دهد که تولید انرژی مبتنی بر زیست توده – به تبدیل منابع گیاهی برای سوخت انرژی را گویند- می تواند ۱۷ شغل با هر یک میلیون سرمایه گذاری، در مقایسه با تولید انرژی مبتنی بر سوخت های فسیلی ایجاد کند.
ترمیم(بازسازی) اراضی تخریب شده، می تواند به شغل های اقتصادی و کارآمد کمک کند. برای تحقق بخشیدن به منافع اقتصادی و اشتغال مربوط به ترمیم زمین، دولت ها باید از سیاست ها و افزایش آگاهی های عمومی به جای ماندن در بخش سنتی و مسیر ناپایدار وتخریب زمین ها، حمایت کنند.
این درحالی است که، همکاری بین موسسه منابع جهانی و حفاظت از طبیعت (Nature Conservancy ) در راستای توسعه و حمایت از اقتصاد جدید مرمت (New Restoration Economy ) براساس تجزیه و تحلیل در سطح کشور برای تعیین اشتغال و منافع اقتصادی حاصل از بازسازی، انجام می شود. این مساله می تواند به آگاهی دولت ها و ایجاد سیاست هایی برای ایجاد شغل کارآمد و یک محیط زیست بهتر کمک کند.
اگر دولت ها، از این فرصت بازسازی استفاده نکنند، باعث شده تا شکاف بین شهر و روستا افزایش یابد، منجر به تبدیل شدن به یک قطب قوی تر و پلاریزه - نیروی سیاسی می شود که می تواند تهدید برای آینده ای پایدار برای همگان باشد.
فیلیپه کالدرون هینجسا "Felipe Calderón Hinojosa "، رئيس جمهوری سابق مکزیک ، و درحالی که کمیسیون جنگلداری ملی مکزیک تحت رهبری وی است، توانسته نزدیک به ۱۰۵۸۰ مایل مربع (۲,۷۴ میلیون هکتار) از جنگل ها را بین سال های ۲۰۰۷ و ۲۰۱۱ محافظت و ترمیم، و کاشت مجدد درخت انجام دهد. همچنین وی رئیس کمیسیون جهانی اقتصاد و آب و هوا و عضو شورای جهانی مرمت (بازسازی) (Global Restoration Council) است.
