وحید بیات در یک برنامه رادیویی اظهار کرد: بر اساس قانون ملی ایمنی زیستی، اشخاص موظف هستند قبل از رهاسازی موجودات زنده‌ای که تغییر ژنتیک یافته‌اند، مستندات ارزیابی مخاطرات احتمالی زیست محیطی آن را تهیه کنند و به دستگاه‌های اجرایی ارائه دهند. بند ارزیابی مخاطرات هم در پروتکل کارتاهنا و هم در قانون ملی ایمنی زیستی - که بر مبنای همین پروتکل تصویب شده است - وجود دارد. وی ادامه داد: در مباحث مربوط به ایمنی زیستی دو مفهوم ارزیابی خطر و مدیریت خطر وجود دارد و این دو از ملزومات قوانین ایمنی زیستی است. در جامعه جهانی محصولات تراریخته تولید می‌شود و به فاز تجاری هم رسیده است.عمده محصولات شامل سویا، ذرت، پنبه و کلزا می‌شود. در واقع قانونی که برای ایمنی زیستی تنظیم شده در اصل برای این محصولات است.
این عضو انجمن ارگانیک ایران با اشاره به وجود دو صفت ژنتیک در محصولات تراریخته گفت: مقاومت به علف کش و آفات دو صفتی هستند که در این محصولات وجود دارد که هر دوی این‌ها نوع جدیدی از سموم هستند. در مقاومت به علف کش، سموم علف کش را از سطح مزرعه حذف و با انتقال ژن به گیاه، گیاهی تراریخته تولید کردیم که در برابر سمی خاص مقاومت دارد. سازمان بهداشت جهانی سال ۲۰۱۵ این سم را جزو سموم سرطان‌زا معرفی کرده است.
بیات درباره صفت مقاومت به آفات نیز توضیح داد: با انتقال ژن از باکتری به گیاه، سموم حشره‌کشی که در سطح مزرعه استفاده می‌شد و در سطح گیاهان پخش می‌شد را به نوع جدیدی در داخل خود گیاه تولید می‌کنیم پس جامعه جهانی با این دانش که در داخل گیاه سم تولید می‌شود، برای این محصولات قانون وضع کرد تا حد و حدود مشخصی داشته باشند. از سال ۹۶ میلادی وقتی این محصولات وارد سبد غذایی مردم شدند کنوانسیون تنوع زیستی بر ایجاد یک ساز و کار قانونی برای محصولات تراریخته جهت کنترل آنها تاکید کرد. وی در پایان تصریح کرد: در مصرف محصولات تراریخته که نوعی سم در آنها است این مخاطره وجود دارد که در دراز مدت خطراتی ایجاد شود.
