پیام محبی رییس جامعه دامپزشکان ایران گفت: حرفه دامپزشکی صرفاً به معنای درمان یک بیماری در دام نیست و این رشته می‌تواند نقش مؤثری در بهداشت عمومی و ارتقاء سلامت جامعه داشته باشد و بدون شک با نبود دامپزشکان بخشی از سلامت جامعه به خطر خواهد افتاد. وی ادامه داد: حضور دامپزشکان زمانی اهمیت بیشتری مییابد که بدانیم حدود نیمی از عوامل بیماری‌زا در انسان ناشی از عوامل ایجاد بیماریهای مشترک بین انسان و دام است. با این وجود در سالهای اخیر به دلیل افزایش تعداد فارغ‌التحصیلان این رشته و عدم ظرفیتسازی در بازار کار، دامپزشکان جوان کشورمان آینده شغلی مناسبی را پیش روی خود نمی‌بینند.
محبی تصریح کرد: در حال حاضر ورودی دانشگاهها اصلاً با نیاز بازار کار همخوانی ندارد. حتی در شرایطی هستیم که دو برابر نیازمان دامپزشک داریم. اما متأسفانه با تأسیس دانشکدههای جدید هر روز بر تعداد فارغ‌التحصیلان این رشته افزوده می‌شود که عرصه کاری را برای دامپزشکان سختتر کرده است. وی بیان کرد: امروز آموزش یک کالا به حساب آمده و بر اساس نیاز کشور مدیریت نمی‌شود به طوری که سازمان نظام دامپزشکی در حال توسعه اشتغال این حرفه نیست، ولی مسئولیت ساماندهی دامپزشکان را دارد و این انتظار صحیحی نیست که آن را مسئول اشتغال دامپزشکان بدانیم.
محبی اضافه کرد: در سالهای اخیر به دلیل مصاحبههای مکرر مسئولان نظام دامپزشکی و وعدههای بالاتر از انتظارات و توانایی آنان باعث شده انتظارات از آن‌ها زیاد شود. رییس جامعه دامپزشکان ایران گفت: متاسفانه درصد اشتغال فارغ التحصیلان بخش کشاورزی در کشور زیر ۱۰ درصد است و اتفاقی که در این حوزه می‌افتد این است که سرمایه کشور در حال هدر رفتن است. محبی افزود: مشکل اصلی که در حال حاضر در دامپزشکی وجود دارد این است که متولی آموزش در این سازمان دو ارگان مختلف است و پزشکی از صفر تا صد دست دامپزشکی است.
وی افزود: در حال حاضر دو وزارتخانه در این سازمان دخیل هستند؛ آموزش این سازمان زیر نظر وزارت علوم و کارهای بهداشتی این سازمان با هماهنگی وزارت بهداشت صورت می‌گیرد. به طور کلی، چون ما کار بهداشتی انجام می‌دهیم باید در کل زیر نظر وزارت بهداشت باشیم. رییس جامعه دامپزشکان ایران گفت: متاسفانه این چندگانه شدن لطمه بزرگی به سازمان دامپزشکی وارد کرده و ما نمی‌توانیم هیچ تناسبی در زمینه اشتغال و آموزش مان داشته باشیم. محبی یادآور شد: این دو وزارتخانه هیچ تناسبی با یکدیگر ندارند و به راحتی با هم هماهنگ نمی‌شوند.
