در دهه ۸۰ میلادی٬ فروشگاههای مواد غذایی در فرسنو در ایالت کالیفرنیا تصمیم گرفتند که دیگر از مزرعه ارگانیک 32 هکتاری مس ماسوموتو هلو نخرند. دلیل آنها سایز «بسیار کوچک» هلوها بود. مسوموتو به این فکر میافتد تا درختان را دربیاورد و آنها را با گونههایی جایگزین کند که فروش بیشتری داشتند ولی از عملی کردن آن پشیمان میشود. ماسوموتو در مقالهای به نام «مرثیهای برای هلو» که در لوسآنجلس تایمز انتشار یافت میپرسد:« چرا هیچکس هلو خوشمزه دوست ندارد؟»
چرا به کشاورزی سنتی نیاز داریم؟
به گزارش نشنال جغرافی٬ به هر حال ماسوموتو توانست برای این سوال جوابی پیدا کند. تولید انبوه هلو همان دلیلی است که باعث شد ماسوموتو درختان را نگه دارد و به دنبال پیدا کردن بازار دیگری برای هلوها باشد. میوه ماسوموتو در جمعه بازارهای محلی و رستورانها طرفداران بسیاری پیدا کرد. پشتکار ماسوموتو باعث شد تا دختر سیو یک سالهاش در کنار پدر و مادر و پدربزرگ و مادربزرگش کار کند تا سنت خانوادگی را حفظ کند.
کوچک اما مفید
از کشاورزی صنعتی اغلب به منظور رفع نیاز به مواد غذایی جمعیت رو به رشد جهان استفاده میشود. اما کشاورزان مزارع کوچک –به مساحت 10 هکتار و کمتر- که همانند ماسوموتو که کشاورزی شغل خانوادگی آنهاست بیش از 70درصد مواد غذایی مورد نیاز کره زمین را تامین میکنند. به منظور افزایش آگاهی درباره نقش کشاورزان مزارع کوچک قرار است 12 اکتبر همزمان با روز ملی کشاورز در آمریکا نمایشگاه عکس بینالمللی در لندن به نام «ما به دنیا غذا میدهیم» برگزار شود. 40 عکاس در این پروژه شرکت کردهاند. فرنچسکا پرایس مدیر این پروژه میگوید: «کشاورزی صنعتی تنها راه چاره نیست. ما میخواهیم این عکسها مردم را متقاعد کنند تا از سیستم تولید مواد غذایی محلی خود حمایت کنند».

این نمایشگاه که شامل 300 عکس است در 50 مرکز کشاورزی در شش قاره برگزار خواهد شد و مقاوت مزارع کوچک حتی در مناطقی مانند شمال سوئد و جنگل آمازون را نشان میدهد که شرایط آب و هوایی نامساعدی دارند. مزارع کوچک برای حفظ معیشت خود با موانع بسیاری روبهرو هستند. آنها با تغییرات اقلیمی٬ افزایش وقوع خشکسالی و همچنین طوفانها و بارانهای شدید دست و پنجه نرم میکنند. پیدا کردن خریدار ثابت کار بسیار سختی است مخصوصا وقتی که نیازهای سیستم غذایی جهانی تولید محصول سالم و پیوسته در هر فصلی از سال و در هر مسافتی است.
افزایش تنوعزیستی
مزارع کوچک با پرورش گونههای غیر تجاری تنوع زیستی را تقویت میکنند و امنیت غذایی را افزایش میدهند. 12 گیاه و 5 حیوان 75درصد خوراک روزانه ما را تشکیل میدهند. سیستمهای مواد غذایی در برابر بلایای طبیعی و شیوع بیماری آسیبپذیر هستند. حفظ تنوع محصول به اندازه تغییرات اقلیمی مهم و حیاتی است. پرورشدهندگان در آینده ممکن است خصوصیات یک گونه را تغییر دهند تا آن را در برابر آب و هوای گرمتر٬ خشکتر یا طوفانیتر مقاوم کنند.
حمایت از تجارت منصفانه
صنعت مواد غذایی و قانونگزاران هر دو در حمایت از کشاورزی مزارع کوچک نقش دارند. با استفاده از مدلهای کسب و کار چند منظوره٬ کمپانیها میتوانند محصولات مزارع کوچک را خریداری و از آنها حمایت کنند. دولتها هم میتوانند قوانینی برای حمایت از خانوادههای کشاورز وضع کنند و برای آنها انگیزه کار و همکاری با دولت را ایجاد