Echinochloa crus galli
Cockspur grass
Barnyard grasses - poaceae
سوروف که گالی و دژگال نیز نامیده می‌شود از خانواده‌ی گندمیان و یکی از مهمترین علف‌های هرز مزارع برنج در شمال کشور و تمام مناطق برنج کاری جهان است که بیشتر در نواحی معتدل تا معتدل گرم می‌روید. سوروف گیاهی است رطوبت‌دوست که در مراحل اولیه‌ی رشد شباهت فوق‌العاده‌ای به برنج دارد. این دو گیاه از روی گوشوارک و زبانک تشخیص داده می‌شوند، بدین ترتیب که در محل اتصال برگ به غلاف در برنج دو گوشوارک بالیگول پرزدار و یک زبانک دیده می‌شود؛ در حالی که در سوروف گوشوارک و زبانک وجود ندارد. ارتفاع بوته‌های سوروف ۳۰ تا ۱۲۰ سانتیمتر و گاهی به‌بیش از ۱۵۰ سانتیمتر می‌رسد. طول برگ‌های آن ۳۰ تا ۵۰ سانتیمتر و عرض آنها ۵ تا ۱۵ میلیمتر است.
گل‌آذین سوروف سنبله‌ی باز است، سنبلچه‌ها معمولا در حول محور جمع شده کم‌وبیش منشعب و غالبا بدون ردیف مشخص هستند؛ بین ۲.۵ تا ۴ میلیمتر طول دارند و به سهولت می‌ریزند. سنبلچه ها ریشک دارند، ریشک‌ها نیز از لحاظ طول متفاوت‌اند. تا ۱۴ روز پس از گل دادن نزدیک ۳۲ درصد از بذرها و ۱۶ روز بعد از گل دادن ۹۹ درصد بذرها قادر به جوانه زدن خواهند بود. بوته‌های سوروف در یک مزرعه ی آلوده می‌توانند در هر متر مربع تا ۲۰ هزار بذر تولید کنند که علاوه بر اینکه برحسب نوع برنج و شرایط موجود خسارت آن به مزارع برنجکاری زیاد است موجب از بین رفتن برنج نیز می‌شود.
ریشه‌های سوروف نیز براثر شخم از نقطه‌ای به نقطه‌ی دیگر و از مزرعه ای به مزرعه ی دیگر رفته موجب ازدیاد آن در در سطح وسیع می‌گردد. بذر گیاه سوروف در عمق بیش از پنج سانتیمتر آب، چندان قادر به جوانه زدن نخواهد بود. برای مبارزه با این گیاه، علاوه بر وجین کردن، پس از ۲ تا ۶ برگی شدن از علفکش هم استفاده می‌کنند. این گیاه به عنوان علوفه‌ی گاو و سایر دام‌ها مورد استفاده قرار گرفته و گاها بدین منظور کشت و کار هم می‌شود. سوروف را به صورت سبز در طول سال برای تغذیه دام‌ها استفاده می‌کنند. این گیاه به صورت خشک تا ۶ سال می‌تواند نگه‌داشته شود. همچنین در بعضی مناطق از گیاه سوروف برای احیای خاک‌های شور و قلیایی به‌طور ویژه در مصر بهره می‌برند.
بعضا دیده شده که در هنگام کمبود غذا دانه های برخی ارقام این گیاه به مصرف انسان ها می‌رسد. در فیلیپین ریشه‌های سوروف را برای تخفیف سوءهاضمه می‌جوشانند. در جاوه برگ‌های جوان گیاه سوروف و یا جوانه‌های آن به عنوان سبزی مصرف می‌شود. در منطقه‌ی هیسار هندوستان دانه‌های سوروف را به همراه برنج کشت‌شده در مزارع، برای تهیه‌ی پودینگ برنج، در ایام روزه‌ی هندوها مورد استفاده قرار می‌دهند. زمانی در دوره‌ی سلسله‌ی جوسئون در کره، علف بارنیارد یکی از پنج محصول عمده‌ای بود که در آن سرزمین کشت می‌شد. گونه‌ی Echinochloa esculenta، نوعی گونه‌ی رام‌شده‌ی سوروف همچنان در ژاپن، کره و چین در مقیاس‌های کوچک کشت می‌شود.
