حسین آخانی گیاه شناس و عضو هیات علمی دانشگاه تهران، در رابطه با ممنوعیت چمن کاری برای استفاده از فضای سبز در سطح شهر اظهار کرد: ما به جای چمن باید از گونه هایی استفاده کنیم که دارای فتوسنتز چهار کربنه هستند. به دلیل این که گیاهانی که دارای فتوسنتز چهارکربنه هستند هم کارایی مصرف آب آنها دو برابر گیاهان سه کربنه است و هم تحمل گرمای بسیار بالای تابستان را دارند. وی افزود: متاسفانه در سطح کشور به علت چمن کاری های بی رویه و استفاده از گونه های با نیاز آبی بالا، مشکلاتی در زمینه مصرف آب ایجاد شده است.
آخانی گفت: در شرایط بی آبی اصولا کاشت چمن و هرگونه گل وگیاه زینتی و فصلی که برای نگهداری آن می‌بایست آبیاری انجام شود باید ممنوع شود. همین اتفاق را ما در کالیفرنیای آمریکا شاهد بودیم. زمانی که با تنش آبی مواجه شد چمن کاری را ممنوع کرد و اجازه آبیاری به چمن ها را نداد. در صورتی هم اکنون در شهر تهران بین 2 تا 4 ساعت آبیاری برای حفظ فضای سبز صورت می‌گیرد. وی ادامه داد: سازمان پارک ها و فضای سبز تهران سالانه حدود 300 میلیارد تومان برای ایجاد فضای سبز هزینه می‌کند. این سازمان باید حداقل 10 درصد بودجه مذکور را به انجام پژوهش در این زمینه اختصاص دهد. اگر این کار صورت گیرد می‌تواند حدود 30 میلیارد تومان در اختیار دانشگاه‌ها و مراکز پژوهشی تهران یا شهرستان‌ها قرار دهد که با این بودجه بتوانند گونه های گیاهی مناسب را برای شهر تهران معرفی کنند.
گیاه شناس و عضو هیات علمی دانشگاه تهران تصریح کرد: فرآیند اهلی و بومی سازی گیاهان فرایند بسیار دقیق و علمی است. ما به عنوان محقق نیازمند ایجاد امکانات برای جایگزینی گونه های بومی به جای چمن هستیم. وی ادامه داد: متاسفانه شهرداری تهران و دیگر سازمان‌ها هرگز حاضر به انجام پژوهش در زمینه جایگزینی گیاهی به جای چمن نیستند. همچنین سیستم فضای سبز تهران به صورت پیمانکاری اداره می‌شود.
آخانی گفت: برخی از سازمان‌ها و شهرداری ها به دلیل اینکه آب مجانی در اختیار دارند به راحتی فضای سبز را آبیاری می‌کنند؛ این در حالی است که منابع آبی شهر تهران هم اکنون در وضعیت خطرناکی قرار دارد. وی افزود: بسیاری از گیاهان خودرو که در شهر تهران وجود دارد جایگزین مناسبی برای چمن هستند. بر اساس بررسی‌های صورت گرفته حدود 1600 گونه گیاهی در تهران و مناطق مجاور شناسایی شده‌اند. اگر چه بسیاری از این گونه های گیاهی به دلیل نابودی رویشگاه‌شان از بین رفته است، اما یکی از عوامل از بین رفتن این گونه ها شهرداری تهران بوده است که محیط‌های طبیعی را به پارک های مصنوعی تبدیل کرده است.
