سیبزمینی شیرین با نام علمی L Ipomoea batatas متعلق به تیرهی پیچک یا Convolvulaceae است. این گیاه بومی آمریکای مرکزی و یا آمریکای جنوبی میباشد. تاریخ کاشت آن در آمریکای شمالی به حدود ۳۰۰ سال میرسد. حتی نام Batatas که به گونهی سیبزمینی شیرین تعلق یافته است، توسط سرخپوستان آمریکایی بر آن گذاشته است. در آمریکای جنوبی به آن Yam میگویند. این گیاه در سال ۱۴۹۲ به اروپا معرفی گردیده است. سیبزمینی شیرین یک سبزی فصل گرم است. در نقاط گرمسیری و نیمه گرمسیری به شرط در اختیار داشتن آب و آبیاری قابل کشت و پرورش است.
این گیاه به خشکی مقاوم است. سیبزمینی شیرین به سرما حساس میباشد و برگها، ساقه و سایر قسمتهای گیاه توسط یخبندان هرچند که جزئی باشد، آسیب میبیند. ریشههای متورم آن (Tuberous roots) به مصرف تغذیهی انسان میرسد. این گیاه روز کوتاه میباشد. سیبزمینی شیرین هم برای مصرف انسان کاشته میشود و هم برای علوفه دام و مصارف صنعتی مورد استفاده قرار میگیرد. کشت سیبزمینی شیرین به وسیله غدههای متورم آن انجام میپذیرد. حدود ۵۰۰ کیلوگرم غده، که اصطلاحا به آن بذر میگویند، برای کشت یک هکتار لازم میباشد. ریشههایی که قطر آنها حدودا ۳سانتیمتر باشد، برای کاشت مناسباند.
ضدعفونی غدهها با قارچکش قبل از کاشت توصیه میشود. ممکن است از ساقههای آن قلمه تهیه کنند و به کشت آن اقدام نمایند. بهترین خاک برای کاشت سیبزمینی شیرین، خاکهای سیلتی لوم، لومی و شنی رسی میباشند. خاکهای سنگین رسی مناسب کشت این گیاه نیستند. PH مناسب، حدود ۵/۵ تا ۵/۶ الی ۷ میباشد. این گیاه نسبت به کودهای حیوانی و شیمیایی عکسالعمل مثبت نشان میدهند. برای تقویت زمین میتوان از کودهای سبز استفاده نمود.
قارچهای بسیاری این گیاه را مورد حمله قرار میدهند و موجب بیماریهای زیادی در آن میگردند. از مهمترین این بیماریها پوسیدگی سیاه، پوسیدگی ساقه، پوسیدگی طوقه، پوسیدگی ریشه، پوسیدگی نرم و پوسیدگی خشک میباشد. به همین منظور غدهها قبل از کاشت حتما باید علیه قارچهای مختلف ضدعفونی شوند. برای این کار از قارچکش «تیرام» استفاده میشود. مقدار ۱۰ الی ۱۲ گرم قارچکش تیرام در یک لیتر آب حل کرده، غدهها در این محلول فرو برده میشوند. از آفات مهم سرخرطومی سیبزمینی شیرین، کرم شبپره زمستانه، مگس سفید و انواع مختلف نماتدها میباشند.
