بیش از نیمی از کشاورزان آفریقا زنان هستند. آنها میتوانند نسل بعدی کارآفرینان این سرزمین باشند که انقلاب کشاورزی را هدایت میکنند؛ قاره آفریقا نیاز دارد تا تغذیه جمعیت رو به رشد و اقتصاد خود را تقویت کند. در این گزارش که توسط Dede Amanor-Wilks۱ نوشته شده ، به چالشهای زنان کشاورز و راهکارهایی برای توانمندسازی آن ها اشاره کرده است:
به گزارش سایت "دوکس"، اما این مساله بدون تغییرات در ماهیت مالکیت زمین و سیستمهای مالی اتفاق نخواهد افتاد. زنان بیشترین کار را در مزارع انجام میدهند، اما دارای کمترین حقوق هستند. اکثریت آنها نمیتوانند مالک زمین بوده و یا به خدمات مالی دسترسی داشته باشند؛ به این معنی که نمیتوانند از قطعه زمینشان برای تأمین وام استفاده و در مواردی همچون آبیاری و ماشینآلات سرمایهگذاری کنند. همچنین آنها خارج از بازار قرار گرفتهاند به طوری که نمیتوانند آنگونه که باید پیشرفت کنند. این واقعیتی است که ناعدالتیهایی برای زنان وجود دارد، به طوری که این مساله میتواند اقتصاد ما را به عقب برگرداند. این یک پیام کلیدی از آخرین گزارش است، که این هفته در نشست سالیانه بانک جهانی ارایه شد. بر اساس اطلاعات جامع و تجزیه و تحلیل از سراسر قاره، استدلال میکنیم که سیاستهای فعلی کشاورزی آفریقا ما را از تحقق پتانسیل اقتصادی گسترده کشاورزی باز میدارد.
این درحالی است که بیش از نیمی از زمینهای زراعی کشتنشده جهان در آفریقا است و باوجود دارابودن آب و هوای متنوع که برای کشاورزی مناسب است، اما همچنان سالانه ۶۸ میلیارد دلار برای واردات مواد غذایی صرف میکنیم. به طوری که این میزان در حال افزایش است. حال چنانچه شرایط اقتصادی برای کشاورزان - از جمله زنان - ایجاد کنیم تا به عنوان افراد تجاری کار کنند، نه تنها نیاز مردم خودمان ، بلکه جهان را میتوانیم تامین کنیم. در واقع، زنان در قلب این دستورالعمل تحولگرایی قرار دارند. دسترسی آنها به زمین و امور مالی میتواند تعداد کشاورزان خرده پا با توان بالقوۀ کسب و کار را به دوبرابر افزایش دهد و این مساله میتواند به بهبود اقتصاد از طریق غذای مقرون به صرفهتر و افزایش درآمد کمک کند.
در زیمبابوه، تحقیقات نشان داده است که مردان تمایل دارند ذرت را به عنوان یک محصول تجاری و از نظر ارزش نقدی، اولویتبندی کنند، در حالی که زنان - که اغلب کار طبخ را برعهده دارند ، طعم را در نظر میگیرند - طیف گستردهای از محصولات را کشت میکنند و به بازار میبرند. به طور مشابه، زنان در پرورش گیاه در رواندا و بخشهای غربی آفریقا، تنوع و عملکرد گونههای لوبیا را بهبود بخشیدهاند . در حالی که با تشویق زنان به مشارکت در کشاورزی به عنوان یک کسب و کار، میتوان به اقتصاد گستردهتر کشاورزی کمک کرد. برای رسیدگی به پتانسیل ناپایدار در این قاره و تحقق انقلاب کشاورزی مدرن، ابزارهایی برای کشاورزی تجاری کوچک ، به منظور توانمندسازی زنان باید به بازار عرضه شوند. زنان باید بتوانند قطعه زمین های یکسان به اندازه مردان و همچنین به وام دسترسی داشته باشند. همچنین جاهایی که آنها نمیتوانند به وام دسترسی پیدا کنند، برای کاهش هزینه ، انواع بذرهایی که نیازی به کود ندارد، باید در اختیارشان قرار گیرد.
سیاستهای ما باید انعطافپذیر باشد، زیرا محیطهای متنوع زیادی در سراسر اقتصاد و مزارع آفریقا وجود دارد. این درحالی است که چالشهای یک زن خرده مالک در غنا، با چالشهای زنان در زیمبابوه یا جمهوری دموکراتیک کنگو، یکسان نیست. اما به طور کلی کشاورزان زن آفریقایی در حال حاضر تولید کمتر از همتایان مرد دارند این مساله به این دلیل که آنها توانایی کمتری دارند نیست، بلکه به دلیل سیاستهای ما و شیوههای کسب و کار است که آنها را از دسترسی به منابع محروم میکند.
حال تغییراتی که توصیه میکنیم در پیش گرفتن سیاستهای اجتماعی مناسب است. توانمندسازی زنان به عنوان کشاورزان تجاری به این معناست که آن ها میتوانند به زمینهای بیشتری دسترسی پیدا کنند، محصولات بیشتری تولید و پول بیشتری به اقتصاد وارد کنند. به طوری که این مساله به نفع همه است، از همسران و فرزندان زنان توانمند گرفته تا افراد در بخش بازاریابی و توزیع و مصرف کننده و شهروندان کسانی هستند که از غذای ارزان تر، بهتر و رشد اقتصاد آفریقا سود میبرند.
پی نوشت:
۱- Dede Amanor-Wilks : مدیر ارتباطات و روابط خارجی در مرکز تحول اقتصادی آفریقا است و پیشتر به عنوان مشاور کمیته اقتصادی آفریقا در سازمان ملل کار کرده است. وی همچنین مدیر بین المللی ActionAid (سازمان غیر دولتی بین المللی است که هدف اصلی آن مبارزه علیه فقر و بیعدالتی در سراسر جهان است.) برای منطقه غرب و مرکز آفریقا واقع در نایروبی و مدیر مرکز بین منطقه ای مطبوعات آفریقا در هراره، بوده، همچنین به عنوان ویراستار East Africa و Africa Francophone برای مجله اقتصادی Africa Economic Digest در لندن کار کرده است.