محمد درویش، عضو هیات علمی موسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع کشور:
بنا به گزارشی ناامیدکننده که نتایج آن برای نخستین بار چهارشنبه گذشته توسط آژانس محیط زیست اتحادیه اروپا - EEA - در روزنامه گاردین چاپ لندن منتشر شده است، متاسفانه از بین ۱۳۰ هزار رودخانه و آبراهه مورد بررسی در طول پنج سال ۲۰۱۰ الی ۲۰۱۵ میلادی، اغلب رودخانه ها، مصب های آنها و دریاچه های موجود در قاره اروپا، از کمینه استانداردهای اکولوژیکی پایدار برخوردار نبوده و دچار همزمان تخریب و آلودگی بیشتر هستند. در این گزارش آمده که فقط ٤٠٪ از آبهای سطحی بررسی شده از جانب آژانس در وضعیت اکولوژیکی نسبتاً مطلوبی به سر می برند. در این میان وضعیت انگلستان از همه بدتر است؛
کمیسر محیط زیست اتحادیه اروپا، کارمنو وِلا، گفته که "از سال ٢٠١٠ تاکنون بهبود اندکی در کیفیت آب شیرین وجود داشته. اما می بایست به مراتب بیشتر از این انجام شود تا همه دریاچه ها، رودخانه ها، آبهای ساحلی و منابع زیرزمینی موقعیت خوبی داشته باشند. مبارزه با آلودگی های کشاورزی، صنعت و خانگی نیاز به تلاشهای مشترک از جانب همه مصرف کنندگان آب در سراسر اروپا دارد." البته اسکاتلند در حد چشمگیری در این بررسی با استانداردهای آب مشابه با اغلب کشورهای اسکاندیناوی، از انگلستان پیشی گرفته و شرایط بهتری دارد.
بنا به گزارش نامبرده، از آنجا که روشها در سراسر اروپا متفاوت بوده اند، مقایسه های دقیق دشوارند، اما کیفیت آب در انگلستان در درجه بندی اروپا مقام پائینی در نیمه دوم جدول بدست آورده و از آخرین ارزیابی در سال ٢٠١٠ تاکنون وضعیت بدتر شده است. پیتر کریستنسن، نگارنده اصلی گزارش جدید به گاردین گفته که تراکم بالای آلودگی، افزایش شدید فعالیتهای کشاورزی و نظارت بهتر بر آبراه ها به نتیجه نامبرده در گزارش منجر شده است.
او اضافه کرده: "انگلستان با کشورهای اروپای مرکزی که بخش بزرگی از آبهای آنها فاصله زیادی تا شرایط خوب دارند، قابل مقایسه است. می توان به انگلستان توصیه کرد تا پس از خروج از اتحادیه اروپا با قوانین مشابه با گذشته در زمینه آب ادامه دهد." این قوانین به حمایت از سلامتی انسان، سیستم تأمین آب، اکوسیستم و تنوع زیستی کمک می کند و برای این در نظر گرفته شده بود تا کشورهای اروپایی را وادار کند که تا سال ٢٠١٥ وضعیت آبهای خود را به حد خوبی برسانند. به گفته آندره آس باومولر از صندوق جهانی طبیعت اروپا و رئیس منابع طبیعی، "کشورهای اروپایی به این جایگاه نرسیده اند و کوتاهی در این راه هدفهای تنوع زیستی ٢٠٢٠ را تهدید می کند. این گزارش نشان می دهد که ما هیچ کجا از دست رفتن تنوع زیستی را تا ٢٠٢٠ متوقف نکرده ایم. این تنها نشان دیگری برای آن است که هدفهای درنظر گرفته شده از جانب دولتها بدست نخواهند آمد. قانون برای اینکار وجود دارد، اما فقدان اراده سیاسی برای بکارگرفتن کامل آن بوضوح وجود دارد."
گزارش آژانس محیط زیست اروپا از شکافی بین آلودگی شیمیایی در آبهای سطحی و زیرزمینی پرده برمی دارد. درواقع درحالیکه سه چهارم از نمونه های برداشته شده از آبهای زیرزمینی کیفیت خوبی داشته اند؛ ٦٢٪ از رودخانه ها، مصب آنها و دریاچه چنین نبوده اند. آلودگی جیوه مانند بندر ماهشهر در ایران، یکی از بزرگترین مشکلات رایج است؛ همچنین مصرف بیش از حد آفتکش ها، سامانه های نامناسب تصفیه فاضلاب و آب آلوده باران همه در نتیجه حاصل سهمی دارند. مدیر اجرایی آژانس محیط زیست اروپا می گوید: "ما بایست تلاشهای خود را برای تضمین تمیزی و انعطاف پذیری آب هایمان ادامه دهیم، زیرا رفاه ما و سلامتی آب حیاتی ما و اکوسیستم های دریایی به آن وابسته هستند.
