Robinia
Locust
Robinia Pseudoacacia L.
Black locust or Locust tree or False Acasia
Fabaceae
اقاقیا درخت متوسطی با شاخههای خمیده و تاجی چتری شکل (معمولا حدود ۲۵ متر) میباشد. پوست آن فقط در شاخههای جوان صاف است ولی سریعا شکافدار میشود و در سنین بالا دارای شکافها و شیارهای عمیقی میگردد. شاخههای جوان و یکساله قهوهای مایل به قرمز براق و دارای گوشوارکهای خاری شکل مشخصی هستند که در ابتدا قهوهای-قرمز شفاف میباشند. برگهای خزانکننده آنها متناوب، مرکب تکشانهای که از ۹ تا ۱۹ برگچه بیضی یا تخممرغی با پایک کوتاه و طولی حداکثر ۴ تا ۵ سانتیمتر تشکیل شده است. برگچهها در حاشیه صاف، بسیار نازک، در سطح فوقانی سبز روشن و در سطح تحتانی مایل به خاکستری میباشند. تغییر رنگ پاییزی در برگهای آنها محسوس نمیباشد؛ (برگها زمانی که سبز-خاکستری هستند میریزند و سریعا تجزیه میشوند.) برگها با بسته و باز شدن نسبت به تغییرات آب و هوایی واکنش نشان میدهند و در روزهای گرم و خشک به سمت بالا و در روزهای بارانی و مرطوب به سمت پایین خمیدگی پیدا میکنند. دوره گلدهی آنها در خرداد است.
گلها بصورت خوشههای آویزان بهطول ۲۵-۱۰ سانتیمتر و هرمافرودیت هستند. هر گل بهطول ۲ سانتیمتر، بسیار خوشبو، نخودی مانند، در حالت معمول درفش دارای لکه سبز و در حالت دیگر گلبرگها سفیدرنگ میباشند. نیامها تخت و بهصورت خوشهای آویزان با حدود یک سانتیمتر عرض و ۱۰-۵ سانتیمتر طول و قهوهای مایل به قرمز، براق یا کدر هستند. از سطح خارجی آنها اشکال کلیوی و رنگ قهوهای تیره بذرها معلوم میباشد. اقاقیا بومی شرق آمریکا (پنسیلوانیا و جورجیا) بوده و اولینبار در سال ۱۶۰۳ وارد اروپا گردیده است. در گزارش دیگری زمان ورود آنرا به اروپا ۱۶۳۶ اعلام نمودند. این گونه نه فقط به عنوان یک درخت جنگلی، بلکه همچنین برای مصارف خوراکی بخاطر میوههایش بطور گسترده کاشته میشود.
اقاقیا یکی از موفقترین درختان وارداتی است که در بسیاری نقاط حتی بصورت تکگونهای کاشته میشود. (مثل مجارستان که حتی به عنوان یک درخت ملی محسوب میشود). از سوی دیگر این صورت کاشت اثر زیادی بر روی فلور منطقه دارد و این امر موجب شده تا طرفداران محیطزیست با کاشت این درخت مخالفت و ناسازگاری داشته باشند. کولتیوارهای زیادی از این گونه با اختلاف در رنگ برگها (cv. Frisia) شکل و تعداد برگچهها (cv. Crispa, cv. Unifolia و غیره) وجود دارد.