ولی شریعتی، ظهر چهارشنبه، در همایش بزرگداشت روز جهانی غذا، با اشاره به پیشینه ورود چای به ایران در سال 1278 و گزینش دو منطقه تنکابن و لاهیجان برای کشت چای گفت: با توجه به محصولات منطقه، چای غرب مازندران بسیار غریب واقع شده، به این معنا که بسیاری از افراد از وجود چای در این استان اطلاع نداشته و کار فرهنگی در این زمینه انجام نشده است. رئیس انجمن صنعتی چای مازندران، با بیان اینکه در غرب مازندران حدودا 12 کارخانه چای‌سازی وجود دارد که از این تعداد 9 کارخانه فعال هستند، افزود: ظرفیت روزانه کارخانه‌ها بیش از 249 تن بوده که 390 کارگر در آنها مشغول به کارند.
وی مساحت باغات چای غرب استان را 2 هزار و 200 هکتار برشمرد و افزود: غرب استان 2 هزار و 700 کشاورز با تولید سالانه هزار تن چای کیفی دارد. شریعتی تفاوت چای استان و وارداتی را ارگانیک بودن چای مازندران دانست و افزود: چای ما بخاطر دیردم بودن، بعد از 15 دقیقه عطر و طعم بسیار خوبی دارد و حتی می‌توان تا چندین ساعت بعد هم آن را نوشید اما رنگ و اسانس چای خارجی زود از چای جدا می‌شود. وی ارزش اقتصادی یک دوره بهره‌برداری از چای را، 72 میلیارد تومان برشمرد که این میزان با مشارکت 60 درصدی دولت و 40 درصدی کارخانه به کشاورز پرداخت می‌شود و به اقتصاد و اشتغال منطقه کمک می‌کند.
رئیس انجمن صنعتی چای مازندران، با اشاره به جمعیت 3 میلیون و 500 هزار نفری استان، گفت: اگر واقعاً به تولید منطقه احترام بگذاریم، چای تولیدی با همین جمعیت به فروش می‌رسد و نیاز به فروش در استان‌های دیگر نیست، اما چای ما هنوز در انبار مانده و منتظر مشتری هستیم. شریعتی با اشاره به اینکه استان مازندران و گیلان در دهه 70 حدود 75 هزار تن چای در 6 هزار هکتار زمین و با 36 هزار نفر کشاورز تولید می‌کردند افزود: اما اکنون تولیدات ما به 22 هزار تن در این دو استان کاهش یافته که نیازمند کمک و توجه جدی از سوی دولت است. وی ما بیان اینکه ما به اشباع در کشور نرسیده‌ایم و چای مصرفی کشور بیش از 130 هزار تن است، بر حمایت دولت از کشاورز و کارخانه‌دار تأکید کرد.
