رضا چمنپیرا اظهار کرد: امروزه آثار و علایم فرسایش خاک در اکثر مناطق کشور دیده شده و اغلب دارای شدت فوقالعادهای است. وی اضافه کرد: میزان بارندگی در اغلب نقاط ایران کم و پراکنش آن نامناسب است بنابراین کمبود پوشش گیاهی در اکثر مناطق کشور به چشم میخورد. چمنپیرا ادامه داد: همین پوشش کم نیز در نتیجه عدم آگاهی و افزایش نیاز به مایحتاج زندگی به شدت رو به نابودی است.
استادیار پژوهش بخش تحقیقات مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی لرستان تصریح کرد: میزان بارندگی در ایران کمتر از 30 درصد متوسط دنیاست. رسوبات مارنی در بخشهای مرکزی، جنوب و غرب ایران و تشکیلات شیستی در جنوب غربی کشور که ذاتاً حساس به فرسایش هستند، سبب تشدید این پدیده شده است. وی بیان کرد: از طرف دیگر در مناطق کوهستانی البرز و زاگرس که مقدار بارندگی نسبتاً زیادتر است، شیب زمین زیاد بوده که خود اثر ویژهای در افزایش فرسایش دارد بخصوص زمانی که این عرصهها دستخوش تغییرات و بهرهبرداری غیراصولی شوند.
چمنپیرا گفت: در مناطق مرکزی در اثر بادهای شدید فرسایش بوجود آمده و تپههای شنی، راهها، روستاها و تأسیسات را به مخاطره میاندازد و علاوه بر ضررهای جانی و مالی باعث مهاجرت اجباری به شهرها شده و مشکلات دیگری را به بار میآورد. این پژوهشگر خاطرنشان کرد: سطح زمینهای کشاورزی ایران به علت کوهستانی بودن، وجود بیابان و کویرهای متعدد و همچنین مسئله کمبود آب بسیار محدود است بنابراین خطر فرسایش در این زمینها بسیار زیاد بوده و چنانچه به سرعت از شدت آن کاسته نشود وضع اسفباری به وجود خواهد آورد.