Mathiola chieranthus
Cruciferae (تیره ی چلیپائیان)
دو نوع شب بو به‌طور معمول کشت‌وکار میشود. نوع نخست که از گونه‌ی کیرانتوس (Chieranthus cheiri) اتخاذ شده است و شب بوی زرد از آن است، بیشتر در باغ کشت‌وکار میشود. کشت آن به صورت مجتمع متداول است و برخی از آنها برای تولید گل تازه مورد استفاده قرار می‌گیرند. نوع دیگر شب بوی گلخانه ای فقط برای گل تازه و قطع گل (گل شاخه بریده) پرورش می‌یابد. شب بوی زرد گیاهی مقاوم به سرما است. ریشه‌های افشان دارد، در مرداد بذر آن در خزانه کشت میشود و در پاییز به محل اصلی برده میشود؛ و در فروردین و اردیبهشت گل می‌دهد. این نوع از گل شب بو نسبت به یخبندان و ذوب یخ حساسیت نشان می‌دهد و باید در خاک های شنی در محل آفتاب‌رو کشت شود.
نوع دیگر شب‌بو ماتیولا (Mathiola incana) یا استاکس است که دارای انواع یک‌ساله و دوساله می‌باشد. این گیاه با ریشه‌های بلند تا عمق ۳۰ سانتیمتری در خاک نفوذ می‌کند، برگ ها کرک‌دار و گل ها بسیار معطرند. گل نوع یک ساله‌ی آن به رنگ صورتی، قرمز و زرد است. این نوع شب بو در بهار در گلخانه کشت و کار میشود. کمی دیرتر ممکن است بذر آن را در گلخانه نیز کشت کنند. بعد از جوانه زدن بذر، آنهایی که دارای برگ های اولیه‌ی سبز تیره می‌باشند حذف می‌گردند، زیرا این گیاهان گل های کوچک ساده خواهند داد. گیاهان یک ساله‌ی شب بو در گلخانه و یا در خارج از گلخانه به‌منظور گل بریده پرورش می‌یابند.
نوع دوساله ی شب بو گل هایی به رنگهای سفید، صورتی، بنفش و با خوشه‌ای سنگین تولید می‌کند. این گیاهان در اوایل فصل تابستان از طریق بذر تکثیر می‌شوند، نشا ها به گلدان منتقل می‌گردند و در طول مدت زمستان و اوایل بهار سال بعد قابل فروش می‌شوند. شب بو کم و بیش زمستان های سرد را در خارج از گلخانه تحمل می‌کند و در بهار به گل می‌رود؛ لیکن برای زودرسی آن از گلخانه های سرد (۱۰ درجه‌ی سانتیگراد) استفاده میشود. در تابستان سال دوم برگ‌های شب بو به تدریج خشک میشود و بعد از مدتی گیاه به وضعی در می‌آید که باید مجددا کشت و کار شود. بذر گیری شب بو در تهران به دلیل هم‌زمان نبودن رسیدگی غلاف‌های کوچک آنها به‌سختی امکان پذیر است.
