تصور کنید که شما یک کشاورز در هندوستان هستید با مقداری محصول سیب‌زمینی که می‌خواهید به فروش برسانید. معمولا شما می‌بایست به یک بازار میوه و تره‌بار که در هندوستان «ماندی» خوانده می‌شوند بروید و محصول‌تان را به یکی از دلال‌های محلی که بهترین قیمت را پیشنهاد می‌دهد بفروشید. این دلال نیز بعدا محصول را به واسطه‌های دیگری خواهد فروخت. سیب‌زمینی‌ها نهایتا به که فروخته خواهند شد؟ آیا جای دیگری هست که قیمت بالاتری برای محصول شما بپردازند؟ هیچ راهی برای فهمیدنش وجود ندارد.
یک پدر و پس از دهلی‌نو می‌خواهند گزینه‌های فروش کشاورزان را با انتقال «ماندی» (یا بازار محصولات کشاورزی) به گوشی‌های هوشمند گسترش دهند. این ایده زمانی به ذهن سانجای آگاروالا (Sanjay Agarwalla) رسید که او مشغول مذاکره و مشورت با شرکت‌های مخابراتی و تولیدکنندگان کالاهای مصرفی‌ای بود که به دنبال گسترش بازار خود در نواحی روستایی هند هستند. او متوجه شد که حتی زمانی که نگاه مشتریانش به این بازارهای جدید بود، هیچ کس به این فکر نمی‌کرد که به نحوی به کشاورزان در افزایش درآمدشان کمک کند.
از زمانی که دهه‌ها قبل سانجای یک دانش‌آموز بود و چیزهایی در مورد فقدان دسترسی کافی کشاورزان به خریداران آموخته بود، تغییرات کمی در شرایط معیشت کشاورزان حاصل شده است. او می‌گوید: « از سی سال قبل تا کنون این مشکل همچنان پا برجاست». بعد از اینکه اواین مشکل را با پسرش «آدیتیا»، که دانش‌آموخته علوم کامپیوتری در دانشگاه پرینستون است در میان گذاشت، این دو در اواخر سال ۲۰۱۵ تصمیم گرفتند که یک میدان میوه و تره‌بار آنلاین به نام شبکه‌ی کیسان (Kisan Network) راه‌اندازی کنند. پروژه‌ی آگاروالا ها یکی از تلاش‌های متعددی است که از تکنولوژی برای دگرگونی وضعیت ناگوار کشاورزان هندوستان استفاده می‌شود. کشوری که در آن عوامل متعددی از جمله تغییرات اقلیمی به بالا رفتن نرخ خودکشی کمک کرده است.
سانجای می‌گوید: «هرچیزی که مرتبط با کشاورزی در هند است لاجرم ابعادی بسیار بزرگ دارد. درنتیجه اگر این یک مشکل است، این مشکل می‌تواند میلیون‌ها نفر از مردم را تحت تاثیر قرار دهد. این بازار ارزشی بالغ بر ۲۵۰ میلیارد دلار دارد.» درنتیجه تاثیر هر راه‌حلی نیز می‌تواند بسیار زیاد باشد. حدود ۷۰ درصد از خانوارهای روستایی به کشاورزی به عنوان منبع اولیه درآمد وابسته هستند.
اپ شبکه‌ی کیسان به کشاورزان اجازه می‌دهد تا محصولات خود را تبلیغ کنند و خریداران بالقوه را فراتر از بازار محلی مشاهده کنند. هنگامی که معامله‌ای به صورت آنلاین صورت می‌پذیرد، کیسان محصولات کشاورزی را مستقیما از کشاورزان به دست خریداران هرکجا که باشند می‌رساند. درصد سود کیسان ۵ تا ۱۵ درصد از مبلغ فروش است و کشاورزان بدین ترتیب قادر هستند مبلغ بیشتری از آنچه که در سیستم سنتی عایدشان می‌شد، بدست آورند؛ -جایی که واسطه‌ها یکی پس از دیگری قیمت‌ها را افزایش می‌دادند تا کالا بدست مصرف‌کننده برسد-. آدیتیا می‌گوید: «حتی با محصولات کم‌بازدهی مانند سیب‌زمینی، ما قادر بوده‌ایم تا قیمتی در حدود ۱۰ درصد بیشتر از بازارهای رایج پیشنهاد بدهیم. این همان هدف نهایی ما است. هرچه محصولات بازدهی بیشتری داشته باشند، بهبود بیشتری در قیمت‌ها شاهد هستیم».
نسخه‌ی آزمایشی اولیه توانست حمایت مالی شرکت شتاب‌دهنده مشهور کالیفرنیایی، Y Combinator را جلب کند. (شتاب‌دهنده‌ها شرکت‌هایی هستند که از استارت‌آپ‌های نوپا حمایت مالی و تجهیزاتی می‌کنند). زمانی که آدیتیا، -که همان سال تحصیل خود در دانشگاه پرینستون را ترک کرده بود تا وقت خود را به طور کامل به شبکه‌ی کیسان اختصاص دهد- موفق شد کمک هزینه ۱۰۰هزار دلاری Thiel Fellowship را بدست آورد امکان سرمایه‌گذاری بیشتر در شرکت فراهم آمد. شرکت کیسان کارمندان خود را از ۱۰ به ۳۰ نفر افزایش داد و قصد دارد تا دوسال آینده مراکز خود را از ۵ به چندصد مرکز در مناطق مختلف هند گسترش دهد.
فراتر از کمکی که کیسان به کشاورزان می‌کند تا درآمد بیشتری کسب کنند، این شرکت قصد دارد تا به گونه‌ای بنیادی شیوه‌های فروش محصولات کشاورزی را تغییر دهد. سانجای می‌گوید: « امروز میزان سهولت کسب و کار برای کشاورزان به طرز چشمگیری بهبود پیدا کرده است.» او می‌افزاید: «کشاورزان معمولا می‌بایست کیلومترها سفر کنند تا به یک «ماندی» برسند و ناگزیر شب را نیز بدون سرپناه به صبح برسانند. آنها مسلما کسی را که برای خرید محصولات کشاورزی به پشت در خانه خودشان مراجعه کند، ترجیح خواهند داد.
«Cheruvu» گروه دیگری که از تکنولوژی برای کمک به کشاورزان هندی استفاده می‌کند، در سال گذشته برنده‌ی جایزه‌ای در حدود ۲۵۰۰۰ دلار در رقابت‌های «CHASING GENIUS» شد. گروه چرووو آزمایش‌هایی روی خاک مزارع کشاورزی انجام می‌دهد و بر مبنای آنها یک پلت‌فرم از شرایط خاک و اقلیم تهیه می‌نماید که می‌تواند به کشاورزان در اعمال تغییراتی در مزارع‌شان کمک کند. یکی از موسسان Cheruvu، به نام آدیتیا داهاگاما می‌گوید: کشاورزان در هندوستان با مشکلات بسیاری، هم از جنبه‌ی نحوه تولید و هم از جنبه فروش محصولات خود روبرو هستند. او می‌گوید که در سه سال، میزان نفوذ ارتباطات اینترنتی در میان کشاورزان مورد مطالعه شرکت چرووو، از ۲ درصد به ۳۰ درصد رسیده و این نرخ همچنان در حال صعود است.
تولید محصولات برای این مجموعه‌ی جدید از مصرف‌کنندگان تکنولوژی چالش‌های خاص خود را به‌همراه دارد. آدیتیا آگاروالا می‌گوید: «تمام مهندسان ما دارای پیشینه‌ای شهری هستند. در نتیجه این شبیه چیزی نخواهد بود که شما می‌سازید و احتمالا خودتان هم قرار است از آن استفاده کنید». برای مثمر ثمر بودن، پلت‌فرم کیسان می‌بایست با گوشی‌های هوشمند ارزان قیمت و با اینترنت کم‌سرعت‌تر هم کار کند، از پس شرایط مختلف آب و هوایی بر‌آید و زبان‌های محلی را هم پوشش دهد.
برنامه‌ی آگاروالا ها از این قرار است که به ترقی و گسترش شرکت کیسان ادامه بدهند. آنها آینده‌ای را ترسیم می‌کنند که در آن کشاورزان خرده‌پا می‌توانند در فواصل طولانی‌تری از هندوستان محصولات شان را عرضه کنند. با توجه به اینکه آدیتیا درس خود در دانشگاه را برای شروع یک کسب و کار با پدرش ترک کرد تا حدودی می‌توان او را یک واقع‌گرا نامید. کسب‌وکار های خانوادگی در هند مرسوم هستند اما آدیتیا اذعان می‌کند که کسب‌وکار آنها اندکی متفاوت است. آدیتیا می‌گوید: «به‌طور معمول نسل‌های جوان‌تر کسب‌وکارهایی را راه می‌اندازند که به طریقی مدت‌ها قبل به وسیله اعضای خانواده جریان داشته‌اند. اما من و پدرم همزمان با هم، و با چیزی جدید، آغاز به کار کردیم».
