1398/9/27 3194

امروزه در ایران به‌طور عمده دو گروه برنج‌های زیرگونه‌ی ایندیکا و یا برنج‌های ارقام ژاپونیکا کشت می‌شوند. ارقام ایندیکا که بومی ایران می‌باشند کیفیت پخت بسیار خوب اما عملکرد پایینی در واحد سطح زیر کشت دارند اما ارقام ژاپنی باوجود دانه‌های ریزتر و با کیفیت پایین‌تر عملکرد بسیار بالایی دارند.

ارقام مشهور برنج های کشت شده در ایران

عمده‌ترین سطح زیر کشت برنج در ایران از ارقام ایندیکا می‌باشد. این ارقام ساقه‌‌ای به نسبت بلند، برگ‌های کشیده و افتاده و دانه‌هایی کشیده و شفاف دارند و به طول روز حساس هستند. با وجود کیفیت مرغوب دانه‌های این برنجها عملکرد در واحد سطح کمی دارند. برنج‌های ایندیکا دستکم به سه گروه عمده‌ی صدری، چمپا و گرده تقسیم می‌شوند.

گروه صدری، دانه‌هایی با طول بیش از ۷ میلیمتر دارند. کیفیت پخت این دانه‌ها خیلی بالاست، اما میزان محصول دهی آن در هر هکتار به نسبت دو رقم دیگر کمتر می‌باشد. رقم‌های این گروه شامل دم‌سیاه، فیروز، سالاری، امیری، اربابی، میرزا عنبر و موسی طارم می‌باشد. گروه چمپا، دانه‌هایی کوتاه‌تر (۶ تا ۷ میلیمتر) اما قطورتر دارند. رقم‌های مشهور آن شامل چمپای سفید، چمپای سیاه یا ریشک سیاه، بی‌نام و رسمی می‌باشند. گروه گِرده نیز همچنان که از نامشان برمی‌آید دانه‌هایی گرد و کروی و با طول کمتر از دو مورد بالا دارند اما عملکردی بهتر در واحد سطح از خود نشان می‌دهند. رقم‌های مشهور آن شامل گِرده‌ی میانه، گرده‌ی لاهیجان، گرده‌ی رسمی، گرده‌ی شیرازی و تایچونگ ۶۵ می‌باشد.

در ایران چندی است ارقام ژاپونیکا که در دنیا بیشترین سطح زیر کشت را به‌خود اختصاص داده‌اند نیز مورد توجه واقع شده‌اند. این ارقام ساقه‌هایی کوتاه‌ و ضخیم، برگ‌های باریک و ایستاده، شاخص سطح برگ زیادتر و دانه‌هایی کوتاه و قطور (حدود ۶-۵ میلیمتر) دارند. همانطور که گفته شد این برنج‌ها شاخص برداشت بیشتری داشته، به طول روز حساسیتی نشان نمی‌دهند و نیز طول دوره‌ی رشد برخی از آنها -از کاشت در خزانه تا برداشت- کمتر از ۱۰۰ روز است و بدین‌ترتیب امکان برداشت آنها سه‌نوبت در سال فراهم می‌آید. البته کیفیت پخت این برنج‌ها در مقیاس با ارقام ایدیکا پایین‌تر است.

مقاله اختصاصی گروه تدوین محتوای اگرونیک
استفاده از این مطلب و انتشار آن، با ذکر نام اگرونیک و درج لینک www.agronic.ir بلامانع می باشد.

منبع

زراعت غلات/ یحیی امام

کلیدواژه: