به گزارش سایت اطلاع‌‌رسانی ستاد احیای دریاچه ارومیه، برآورد تغییرات مصارف آب بخش کشاورزی در حوضه آبریز دریاچه ارومیه با توجه به کاهش چشمگیر سطح دریاچه در سال‌های اخیر از اهمیت بالایی برخوردار است. در این مطالعه با استفاده از الگوریتم SEBAL که با توجه به اثر شیب، ارتفاع و جهت شیب «Aspect» اصلاح شده و تصاویر ماهواره‌های سنجنده «MODIS»، نرخ تبخیر و تعرق واقعی حوضه آبریز دریاچه ارومیه در هفت ماه میلادی آوریل تا اکتبر سال 2010 میلادی نیمه دوم فروردین تا نیمه اول آبان 1389 برآورد شده است.
الگوی مکانی تبخیر- تعرق نشانگر آن است که اراضی کشاورزی واقع در بخش غربی دریاچه ارومیه «دشت ارومیه و شهرهای اطراف آن»، بخش جنوبی دریاچه «پایاب رودخانه‌های سیمینه‌رود و زرینه رود» و بخش شرقی حوضه آبریز «سراب» بیشترین مقادیر ارتفاع تبخیر و تعرق واقعی را نسبت به سایر نقاط حوضه آبریز دریاچه ارومیه دارا می‌باشند. بررسی تغییرات زمانی تبخیر و تعرق نشان می‌دهد که مقادیر ارتفاع تبخیر و تعرق واقعی از ماه آوریل تا ماه جولای افزایش داشته و پس از رسیدن به حداکثر مقدار خود در ماه جولای با شیب ملایم تا پایان ماه اکتبر «آبان ماه» کاهش می‌یابد.
در انتها با استفاده از مدل توسعه یافته بیلان بخار حوضه، نقشه ارزش نسبی تبخیر و تعرق به تبخیر دریاچه به دست آمده که نتایج بررسی می‌تواند به منظور اتخاذ سیاست‌های کاهش مصارف آب کشاورزی و احیای دریاچه مورد استفاده قرار گیرد. میزان آب قابل صرفه‌جویی در چهار منطقه از اراضی کشاورزی حوضه آبریز دریاچه ارومیه که بیشترین مقدار تبخیر و تعرق را دارا هستند محاسبه شد. بیشترین درصد آب قابل صرفه‌جویی در این مناطق بدون اعمال سیاست تغییر الگوی کشت یا بهبود سیستم آبیاری، برابر با 39 درصد است و به دشت ارومیه تعلق دارد، حجم آب قابل صرفه‌جویی در دشت ارومیه معادل 197 میلیون مترمکعب تخمین زده شد.
