این جانور آبزی کوچک با هشتپا میتواند در مقابل تابش، انجماد، کمآبی بدن، و حتی خلاء از خود مقاومت نشان دهد. در مقاله جدیدی که در مجله "پلوس بیولوژی" منتشر شد، محققان دریافتهاند که کلید بقای این جانوران در ژنتیک است. محققان در حال حاضر دیانای این جانوران را رمزگشایی کرده و ژنهایی را کشف کردهاند که به آنها اجازه میدهد پس از خشک شدن، خود را احیا و بازسازی کنند.
برخی از ژنهای موجود در شرایط کمبود آب، پروتئینی تولید میکنند که جایگزین آب از دست رفته در سلولها میشود. هنگامی که آب دوباره در دسترس قرار میگیرد، سلولها این پروتئینها را دفع میکنند. هرچند این موجودات تنها یک میلیمتر یا کمتر اندازه دارند، اما جان سخترین موجودات روی زمین هستند. نتیجه یک پژوهش نشان میهد که آنها میتوانند تقریبا از هر فاجعه کیهانی که دچار زمین شود، جان سالم به در ببرند.
تادیگریدها یا خرسهای آبی اغلب در دریاچهها و استخرهای که احتمال خشک شدن آن وجود داد، یافت میشوند. با گذشت زمان، آنها توانایی زنده ماندن در شرایط کمآبی شدید را به دست آورده و زمانی که آب دوباره پیدا میشود، پس از سالها به زندگی خود (در آب) بازمیگردند. محققان میگویند فهم این توانایی ذاتی خرسهای آبی میتواند برای انسانها مفید باشد. مثلا این فهم، به محققان کمک میکند تا واکسنهای زنده را راحتتر به سراسر جهان بفرستند و بدون سردکردن نگهداری کنند.
مارک بلکستر، یکی از محققان این پروژه و استاد دانشگاه ادینبورگ می گوید: "خرسهای دریایی با تواناییهای شگفتانگیز خود، میتوانند به ما راههای جدیدی را برای مقابله با مشکلات دنیای واقعی از جمله انتقال واکسنها نشان دهند." محققان همچنین، مجموعهای از پروتئینهای مختلف را کشف کردند که میتوانند دیانای خرسهای آبی را محافظت کند. این کشف شاید توضیح دهد چگونه موجودات میتوانند از خطرات تابش در امان بمانند.